အသက္ရွည္ရန္ အာဟာရျဖင့္ ျပဳျပင္နည္း

အစာအာဟာရသည္ သတၱ၀ါမ်ား က်န္းမာ သက္ရွည္ေရးတြင္ ဥတုထက္ပင္ အေရးႀကီး၏။ က်န္းမာမႈ မက်န္းမာမႈ အသက္ရွည္မႈ တိုမႈတို႔တြင္ ဥတုေဆာင္ရြက္မႈနယ္ထက္ အစာအာဟာရ ေဆာင္ရြက္သည့္နယ္က ပို၍က်ယ္၀န္း၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အစာအာဟာရျဖင့္ ျပဳျပင္နည္းကို ဘုရားေဟာအတိုင္း ေရွးဦးစြာ ျပဆိုပါမည္။

လူသားတို႔အတြက္ မေမြးဖြားမီ ပဋိသေႏၶတည္ေနခ်ိန္မွစ၍ အာဟာရသည္ လူသားတို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့၏။ မည္သည့္သတၱ၀ါမွ် အစာအာဟာရႏွင့္ ကင္း၍ အသက္မရွည္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ သတၱ၀ါတိုင္း ေန႔ရွိသေရြ႔ အစာအာဟာရမ်ားကို စားေသာက္ေနၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သတၱ၀ါတည္ရာ အာဟာရသာ-( သေဗၺသတၱာ အာဟာရာ႒ိတိကာ ) ဟု ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ အစာအာဟာရတိုင္း စားသံုးသူမ်ားအား ေကာင္းက်ိဳးမျပဳႏိုင္ေခ်။ စားသံုးသူမ်ားအဖို႔ ေဆး-ျဖစ္သည့္ အစာအာဟာရမ်ား ရွိသကဲ့သို႔ ေဘး-ျဖစ္သည့္ အစာအာဟာရမ်ားလည္း ရွိေပသည္။ ၀မ္းတလံုးေကာင္း ေခါင္းမခဲ၊ အစားမေတာ္ တလုပ္၊ ဟူေသာ လမ္းညႊန္သတိေပးခ်က္မ်ားသည္ အစာအာဟာရ၏ ေဘးျဖစ္ႏိုင္ပံုတို႔ကို ေဖာ္ညႊန္းထားသည့္က်န္းမာေရးနီတိမ်ား ျဖစ္သည္။

သို႔ျဖစ္၍ အစာအာဟာရမ်ားကို မွီ၀ဲသံုးေဆာင္ရာတြင္ အစာလည္း ေဆး၊ ေဆးလည္း အစာ-ဟူေသာ လမ္းညႊန္ခ်က္ကို သတိျပဳ၍ မိမိတို႔အတြက္ ေဆးျဖစ္မည့္ အစားအစာမ်ားကို ဉာဏ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္မွီ၀ဲရန္ႏွင့္ မွီ၀ဲနည္းမွန္ကန္ရန္ အလြန္အေရးၾကီးေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္ အနာယုသာသုတ္မ်ား၌ အသက္ရွည္ေၾကာင္း ၇-ပါးတို႔ကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူရာတြင္ အစာအာဟာရ မွီ၀ဲသံုးေဆာင္နည္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ အခ်က္ ၄-ခ်က္အထိ ေနရာေပးညႊန္ၾကားခဲ့ေပသည္။ ထိုအစာအာဟာရ သံုးေဆာင္မွီ၀ဲနည္းမ်ားမွာ-

၁။ အခ်ိန္မွန္မွန္ စားရျခင္း ( ကာလစာရီ )
၂။ မိမိႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ရာကိုသာ စားရျခင္း ( သပၸါယကာရီ )
၃။ သင့္ေလ်ာ္ေစကာမူ ေၾကက်က္လြယ္သည္ကိုသာ စားရျခင္း ( ပရိဏတ ေဘာဇီ )
၄။ သင့္ေလ်ာ္ေၾကက်က္ေစကာမူ အတိုင္းအတာႏွင့္ စားရျခင္း ( သပၸါေယ မတၱံ ဇာနာတိ )
တို႔ျဖစ္ေပသည္။ ဤလမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားသည္ မည္သည့္ေခတ္မ်ားမွ မရိုးႏိုင္ဘဲ လူတိုင္း က်န္းမာသက္ရွည္ေရးအတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။

အစာအာဟာရမ်ားကို အခ်ိန္မွန္မွန္ စားေသာအခါ စားခ်ိန္က်ေရာက္လွ်င္ အလိုလို ဆာေလာင္လာတတ္ေပသည္။ ထိုဆာေလာင္လာသည့္ အခ်ိန္ကား အမွန္ အစာအာဟရ စားသင့္သည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ ဆာေလာင္ျခင္းဆိုသည္မွာ အစာသစ္အိမ္တြင္ ပါစက၀မ္းမီး ေတာက္ေလာင္စရာ အစာမရွိေတာ့သျဖင့္၊ ၀မ္းမီးက အစာသစ္အိမ္ကို ေလာင္ကၽြမ္းေနသျဖင့္ အစာသစ္အိမ္က -ငါ့မွာ ၀မ္းမီး အေလာင္ခံေနရသည္။ ငါ့ထံသို႔ အစာမ်ား ပို႔ေပးပါ-ဟု ပူဆာေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ အစာမစားပါက ၀မ္းမီးေၾကာင့္ အပူႏွင့္ေလတို႔ ထလာျပီး ရင္၀တြင္ ေလခံလာရကား အစာမစားခ်င္ ျဖစ္လာတတ္၏။ ၾကာလွ်င္ အစာအိမ္ အခ်ဥ္ေပါက္သည့္ ေရာဂါ၊ ေလပူေရာဂါမ်ားလည္း ျဖစ္ပြားလာတတ္၏။ ထို႔အတူ အစာအိမ္က ေလာင္စာမေတာင္းေသးခ်ိန္တြင္ (၀ါ) မဆာေသးသည့္အခ်ိန္တြင္ စားျပန္လွ်င္လည္း အစာမေၾကေရာဂါ၊ ပ်ိဳ႔အန္ေသာ ေရာဂါမ်ား ျဖစ္လာတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သဘာ၀ကေပးထားသည့္ အစာ စားေသာက္ခ်ိန္တြင္ အစာမွန္မွန္ စားျခင္းျဖင့္ က်န္းမာေအာင္ ျပဳျပင္ၾကရမည္။

ဒုတိယအခ်က္မွာ-ဆာေလာင္ခ်ိန္၌ အခ်ိန္မွန္ အစာစားရမည္ဆိုေသာ္လည္း ေတြ႔သမွ် အစာ အာဟာရတို႔ကို မစားရ။ မိမိက်န္းမာေရးႏွင့္ ေလ်ာ္ကန္ သင့္ျမတ္သည့္ အစားအစာမ်ားကိုသာ ေရြးခ်ယ္စားၾကရျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာ-အေအးစာ၊ အပူစာ ႏွစ္မ်ိဳးတြင္ မိမိခႏၶာကိုယ္က အပူစာႏွင့္မွ သင့္မည္ဆိုက အေအးစာမ်ားကိုေရွာင္၍ အပူစာကို ရာသီဥတုအလိုက္ ဉာဏ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္စားရ၏။ ထို႔အတူ တက္စာ၊ သက္စာ၊ ပြင့္စာ၊ ပိတ္စာ၊ ဖ်က္စာ၊ ျဖည့္စာတို႔၌လည္း မိမိႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ရာအစာမ်ားကို ဉာဏ္ျဖင့္ခ်င့္ခ်ိန္၍ ေရြးခ်ယ္စားတတ္ရမည္။

ထို႔ေၾကာင့္ မလတ္ဆတ္ျခင္း၊ မသန္႔ရွင္းျခင္း၊ ပိုးရွိျခင္း၊ ပုပ္သိုးျခင္း၊ မွည့္လြန္း စိမ္းလြန္းျခင္း၊ အလြန္က်က္ျခင္း၊ မႏူးမနပ္ျခင္း စသည့္ အဂၤါလကၡဏာမ်ား ရွိေသာ အစားအစာမ်ားမွာလည္း မသင့္ေလ်ာ္ေသာအစာမ်ားျဖစ္ရာ ထိုအစားအစာမ်ိဳးကို လံုး၀ေရွာင္ရွားရမည္။

( ဓမၼာစရိယ ဦးေအးႏိုင္ ) ( ဘီေအ)

from http://mawluu.blogspot.com/2009/08/blog-post_1447.html